Kacinci aci bu... Ilk duydugumda hissettigim o şokun yarattigi kacinci bosluk bu...
Ilk birkac saatte artik olmayacagina, bir daha hic gormeyecegine inanamazsin. Bir turlu konduramamanin yarattigi acikli sersemlik ve suursuz aglama.
Sonra gulup konusanlarin neden guldugunu, nasil baska seyler hakkinda konustuguna kizarsin. Gozlerinin onunden gecen film seridinde en guzel goruntuleri vardir hep. Sonra "keske"ler baslar. Keske bir kez daha gorseydim... Isyan edersin, dunyaya, hayata, onu bir kez fazla gormeni engelleyen her seye.
Ve en kotu evre! Kabullenememek ve ne oldugunu anlamak arasindaki issiz kalma durumu. Bu kacinci aci, kacinci yokluk, kaybedis...
Gercekten o kadar bos yasiyoruz ki. Gun icinde sinirlendiginiz seyleri, kirdiginiz kalpleri, kocanizla/sevgilinizle küs gecirdiginiz dakikalari dusunun. Gercekten degmiyor :( Bir kez daha sarilin sevdiklerinize. Benim icin... Bugun kaybettigim, dunya iyisi, hayatinda bir kez bile birini kirdigini gormedigim, 19 ve 23 yasindaki evlatlarina doyamadan giden canim Naciye Teyze'm icin...
Bloggerlarin renkli dunyasina moral bozucu bu yaziyi eklemek istemezdim. Ama sizinle paylasmak istedim...
Burcin.
başın saolsun
YanıtlaSilböyle anlarda değil keşke herzaman kırdığımız kalpler için üzülebilsek
Teşekkürler
Silbaşınız sağolsun. sözün bittiği yerler bunlar.
YanıtlaSilTeşekkür ederim canım
Sil